Een begrafenistent langs de weg met luidsprekers. Als iemand sterft wordt dit in Cambodja niet stil gehouden. Ze zullen het geweten hebben. Om 5u 's morgens werd ik wakker van de klagerige muziek. Ik dacht eerst aan genre Oost-Europese politieke boodschappen uitschallend over de stad. Het bleek een gewoonte te zijn waarbij er 1 à 3 dagen muziek en tekst te "horen" is. Als je rijk bent krijg (betaal) je 3 dagen. In België hadden we al 27 buurtcomités gesticht en zou de raad van state ingeschakeld worden. Zelfs kinderdagverblijven zijn voor ons blijkbaar te luid. Je moest hier eens komen luisteren!
Mijn ontbijt. Ik snapte niets van de menu en nog minder van de uitleg. Ik zij in gebarentaal "doe maar". Dit was het lekkere resultaat: vis, rijst, groenten en soep, bijna voor niets.
Toch begon de honger al te knagen want vis en rijst verteert snel. 3 dames met plateau's op hun hoofd trokken mijn aandacht. Ze had geroosterde kippevleugels (?) die ik al fietsend kon afkluiven.
Een zeer lokale viswijze met een net en gehurkt in het water zitten "woelen" met de handen.
Dit was als beeld te gek voor woorden. Het is broeierig heet, vlakke hoge zon en meneer zit daar ijs te zagen ;-) . Heb dan maar een foto gemaakt en er opnieuw gaan eten. Ik vroeg een klein kommetje mix (wees naar iemand die dat aan het eten was) maar kreeg toch een volle portie want ze verstonden niks, niente, nada, nothing, nichts... maar waren zoals de Thai supervriendelijk, lachten altijd en lieten me met rust.
Alles ter plaatse gemaakt en in een wip gereed. Ze kunnen er iets van: lekker en gezond. Fastfood maar dan quality !
Ik kom al aardig in de buurt van toplocatie Angkor. Vermoedelijke huurde hij een fiets en sprint nu richting Thailand. Ik voel me beter zonder flashy kleding, wielerbroek, speciale schoenen enz... Ik sta dan veel dichter bij de mensen die me zeer snel opnemen in hun midden. Ook een helm vind ik gezien mijn gezapig tempo overbodig.
Dit raadsel heeft me ook even beziggehouden. Een plastiek opvangbak, een zeiltje, een petflesje, een TL-lamp en een draad. Ik heb zo'n vermoeden. Iemand een idee?
Opeens een steenkappersbuurt met o.a. "apotheekmortieren".
Zo maak je uit rietstengels een voedzaam sappig zoet drankje. In Cuba doen ze dit in het groot.
Boeddha hoeft zich niet zo te schamen want het zijn hier fijne mensen.
Dus hier wordt de mortier voor gebruikt. Het meisje maakte snel een groentemengeling voor het eten: snijden en stoempen.
Een poel vol met eenden, een hele massa.
Een vijver vol met spelende jongens waarvan een de foto zag en al een krijgershouding aannam
Cambodja, het land van oude oorlogen en mijnen. Amerikanen en Soviets hadden zich hier moeten weghouden en de rode Khmers waren wreedaardig (Pol Pot).
Enfin, even in de schaduw gaan liggen en nagedacht. Publiek transport bestaat hier vooral uit brommertjes, pickups en vrachtwagens. Een oudere Cambodjaan stond zo naar mij te kijken. Ik heb met handen en voeten uitgelegd dat ik en mijn fiets in Siem Reap moesten geraken. Hij kende géén woord Engels, zelfs taxi niet laat staan yes or no. En toch, als 2 mensen vriendelijk en geduldig voor elkaar zijn komt alles voor elkaar en geen 10' later zat ik in de laadruimte met fiets en 2 fijne mannen: kostprijs voor heel de rit 5$, voor mij niets, voor hun heel wat. See for your self !
Tegen een razende vaart van Siem Reap met 2 hulpvaardige mannen die mijn fiets continu vasthielden. De rit was snel en ruig met een continu getoeter als er maar 1 hindernis te zien was. Goed vasthouden want een gat in de weg is nooit ver weg.
Ondertussen aangekomen en veilig afgezet. Zie je de mijne nog staan tussen de rest. Gemotoriseerd verkeer is een echte ramp aan het worden voor Azië vooral dan in de steden. Ook de tussenzones worden goed gepolueerd. Men heeft daarom de neiging om een mondmasker te dragen. Naief, want dit helpt weinig tegen fijn stof laat staan schadelijke gassen.
En ja, dit is een apotheek met naast geneesmiddelen alles wat je maar wensen kan: water, fruit op de stoep en weet ik wat nog.
Ik had eindelijk in een goede bookshop detailkaarten van Zuid-Cambodja gevonden voor mijn trip van Pnom Peng tot Ho Chi Min (Saigon). Buiten aan de deur een vriendelijke gast die niet aandrong maar me nadien toch een "vis-bad" aanraadde. Vissen kunnen volgens mij niet rieken (na een dag fietsen in de hitte...) maar wel licht bijtend kietelen. In het begin moeilijk te harden maar dan laat je los (Boeddhisme!) en het voelt gewoon aan. Zou de huid peelen en helpen tegen eczema. Whatever.
Als slot van de dag: volleybal op niveau! Een koord, 12 paar blote voete en plezier hebben!
