Dag 13, bergachtige tocht tot de grens met Laos

Een zware maar toch niet te lange rit (85km, 7u-14u) tot aan de grens met Laos, het grensstadje Lao Bao. Veel dingen te beleven onderweg met 's avonds een vrij aparte scheerbeurt.

Anekdote onderweg:
ik zag een "blanke" wandelaar met rugzak (het is hier allesVietnamees dat de klok slaat) en dacht hem eens aan te spreken. Hij keek mij aan en zei: "For weeks I haven't seen a white face and I haven't even missed it!". Een vrij duidelijke boodschap waarna ik nog zei: "Have a nice day". Vreemd.

De dag in woord en beeld:

Dit ontbijt heeft me nu eens niet goed gesmaakt. Het broodje was ok maar de bout in de soep bevatte enkele schamele stukjes vlees. Ik heb dan nadien bij een kraampje voor schoolkinderen (onbijt) maar 2 broodjes met ei besteld.

Een andere man had er precies wel deugd van een kluifde er rustig op los (vandaar onscherp beeld). Let ook op de kabouterstoeltjes en tafeltjes die zelfs voor de kleine Vietnamezen te mini zijn. Honden zochten tussen de tafels naar restanten.

Na 22 km begon het heuvelachtig deel gedurende 60 km tot aan het grensstadje Lao Bao (tegen Laos)

Zo wordt hier vlees verkocht op een straatkraampje

 

Lucky?

Plastiek heeft de wereld verovert en veroorzaakt enorm veel afval. Deze man hakje stoeltjes en andere plastiek dingen in stukken voor verdere verwerking, dag na dag...

Een kleuterklasje op het terras van een schooltje: lunch

Onderweg een streepje Vietnamese emo-muziek die uit een huis schalde met een zware stereoinstallatie. In Vietnam klinkt de muziek op straat dikwijls heel luid. Dit was wel eens fijn om te beleven:

 

Dit was even een verademing. Een stukje "strand" langs de rivier die zo uitnodigend was dat....

 

 ... de witte man het niet kon laten om even te gaan zwemmen: heerlijk !

"The long and winding road" (The Beatles): muziek !

Hier zat ik op een tank bovenop een monument. Vanuit dit perspectief kan je je de Vietnamese oorlogshel wel goed voorstellen.

Een apotheek

En dit is wel een van de meeste vreemde voorvallen van mijn trip. Ik zocht naar een kapper voor een goedkope scheerbeurt. Na wat zoeken vond ik deze man. Ik vroeg vooraf een prijs maar hij gebaarde alleen maar dat ik moest gaan liggen. Hij heeft toen heel zijn arsenaal van behandelingen op mij toegepast (ongevraagd maar ik liet hem betijen):
-scheren met een mesje
-voorhoofd, neus, wenkbrauwen
-binnenkant neus
-een peeling met een gel die verstijfd en nadien afgetrokken werd
-en dan: mijn oren van binnen zuiver gemaakt en de oorschelp onthaard met het mesje
-toen hij ook aan mijn schouders begon zei ik hem dat het genoeg was

 

 Deze kapper had ook loeiharde beatmuziek op staan en ik slaagde er in om deze wat bizarre opname te maken:

Hier was hij in mijn oren bezig waar ik me toch niet zo gerust bij voelde (trommelvlies) maar alles verliep vlot. Hij lijkt net een NKO-arts.

 

En dan moest er betaald worden. Natuurlijk had de brave man heel zijn arsenaal bovengehaald om zoveel mogelijk te kunnen vragen. Hij schreef op een briefje "500.000 dong" wat overeenkomt met 17€ wat hier een ongelooflijk hoog bedrag is. Normaal zou dit alles ongeveer 100.000 dong gekost hebben maar ik voelde wat nattigheid en heb me uitgekocht met 5 dollar erbij zeggende dat dit een hoop geld was. Na wat aarzelingen handjeschud voor akkoord en ik op mijn fiets terug naar het hotel.
Een belevenis om nooit te vergeten.

Morgen steek ik de grens over naar Laos en weet nit of ik onderweg voldoende internetmogelijkheden ga hebben zoals tot nu toe. We zullen zien. Ik kijk er naar uit want Laos zal heel anders zijn dan Vietnam.