Idyllische beelden
Een visser op het meer. Tijd lijkt van geen tel meer. Rustig een paar visjes pakken en straks bakken op een houtvuurtje.Mijn neef Philippe zag in mijn reisroute (tegen de wijzers van de klok in) een soort van terug gaan in de tijd: vertragen en vervroegen. Zit wel iets in.
Naarmate dat ik oostwaarts trek worden de winkelstraatjes steeds eenvoudiger.
Onderweg voor een drankje. De hele familie zit rustig (gelaten?) te wachten op wat komen gaat zoals een toevallige klant. Is het gemoedsrust of toch ook verveling? Alleszins wordt er veel aandacht aan de kinderen besteed.
Een van de laatste telefooncellen van Thailand waarvoor je in een vorig blogverslag een soort van stortplaats zag: iedereen mobiel !
De bewaakte ingang van een wildpark waar je na 18u niet binnen mag omwille van groepen olifanten die bij duister de straat onveilig maken.
Geen olifanten gezien maar wel deze vlaai, zeer vermoedelijk van een olifant. Bart Dewever zou deze wel herkennen na zijn opmerkelijke score in de slimste mens (10 op10) bij het aanduiden van 10 soorten drollen.
En dit leek mij een olifantenpad waaruit blijkt dat ze geen Afrikaanse grootte hebben.
Religeuze stalletjes met offergaves (voeding en drank) maar wel een stortplaats. Eens wat anders.
Thais eten langs de weg begint me echt te smaken ! Door de hitte en het zweten krijg je een enorme behoefte aan pittig gezouten eten met soja, vlees en groenten. Mmmmm !