Een beeld op het hotel. Na dagen van eenvoud nu wat betaalbare luxe:
In de buitengang hing deze foto die veel zegt over de Cambodjaanse mentaliteit. Groot gezin, trotse vader en moeder én een moto. Welk element zouden wij op de foto zetten?
Lokaal ontbijt (hotel) geraak ik stilaan gewoon: lekker !
Nog even poseren in de hangmap en dan weg!
Nog even in de stad Siem Reap waar ik wat verloren reed en daarom juist zoveel beleefde.
Een tempel:
Door dit rondzwerven kom je wat tegen: de oude binnenmarkt van Siem Reap: nauwe gangen, massaal veel aanbod,binnen alleen Cambodjanen en ik; veel lawaai. Kijk zelf:
Nu weet ik waar hun heerlijke maaltijden vandaan komen. Hier zou de Belgische voedselinspectie een kluif aan hebben. Overdrijven we niet een beetje want ik heb dit allemaal binnen. Als je een beetje uitkijkt (braden, koken) lukt het wel. Als we ons te veel af-be-schermen missen we een hele wereld.
Moeten er geen borden zijn?
Nood in een paar schoenen of sletsen?
Cambodja is een van de veiligste landen ter wereld en ziehier het bewijs. Ik heb hier 100 € gewisseld (wat voor hun veel geld is) in plaatselijk real en de wisselman had zijn geld gewoon in een open vitrinekast liggen. Niks alarm, niks kluis, je kan het zo meegraaien. Toen ik vroeg of dit veilig was en een pistoolgebaar maakte begon hij vriendelijk en ontspannen te lachen.
Angkor is verschrikkelijk mooi. Verschikkelijk want het is gebaseerd op het zoveelste schrikbewind dat een machtig rijk wou zo groot als maar kan en dit wilde tonen kost wat kost. Tussen de 9de en de 15de eeuw heersten de khmers over ZO-Azië. Deze machtige tempelcomplexen zijn gebouwd met bloed, zweet en tranen door de arme bevolking. Maar tijd wist alle wonden dus historische gebouwen overal in de wereld worden dan mooi en we willen er allen zijn. Daarom, verschrikkelijk mooi.
Cambodja is arm maar ook hightech. In 1' hadden ze mij dit gefikst.
Als ze in Angkor slotgrachten maken doen ze het ineens goed en ruim.
Kolossale tempels
Op een olifant op touristen aan het wachten voor een dollarritje en nog even je mails checken op je smartphone (als je goed naar de linkse kijkt).
Hier (gids met cirkel touristen) moest ik opeens aan het volgende kinderliedje denken:
We maken een kringetje Van jongens en van meisjes
We maken een kringetje Van tra-la-la
Maak nu een buiging Maak nu een buiging
Bij de hand, bij de hand Pak je liefje bij de hand
Bij de hand, bij de hand Pak je liefje bij de hand
Cambodjanen zijn deugdzame mensen en voeden graag op met het vingertje en in eenvoudige taal.
In dit immense parken wonen ook overal (arme) mensen.
Mooie zichten
Dit is een bekend beeld van een tempel die door de jungle opnieuw ingenomen wordt.
De grootste tempel van Angkor heb ik voor het laatste gehouden:
Khmervolksmuziek ten voordele van de slachtoffers van de landmijnen.
Deze 2 monniken waren een continue touristische attractie en geraakten zo niet vooruit. En maar blijven lachen en knikken. Wie observeert eigenlijk wie?
In collonnes vol Chinezen e.a. het park in. Met alle Chinezen maar niet met den deze !
Mensen leggen toch zo graag steentjes op elkaar en als er een begint is de rest niet meer te houden. De toezichters durven ze dan niet meer te verwijderen en je krijgt een nieuwe ruïne.
Een rietstok van bijna 7 meter aan een fiets. Eens proberen in Heusden door de Guido Gezellelaan? Een idee voor een volgend agendapunt van onze dorpsraad?
Toch weer 5u onderweg geweest voor een 6Otal km. Even luchten en ik moet zeggen dat ik liever aan deze kant zit met mijn appelsientje dan in de zon aan het zwembad. De man was by the way in Happinezz aan het lezen. Mooie combinatie.
Al fietsend door het immens tempelpark Angor (een ronde van 40 km) schoot mij opeens een 2de lied te binnen (deze keer wat erstiger) dat mij erg nabij leek en mij al fietsend "pakte" : "We are on the road to nowhere" van de Talking heads. Klinkt misschien wat negatief? Voor mij is dit eerder geruststellend. Als we weten dat de levensweg leidt tot nowhere met misschien als laatste final touch de warme hand van een geliefde of vriend die je uitwuift en waarmee je onderweg bent geweest, wel dan is dit ook geruststellend. Nowhere kan hier ook betekenen "Where is no".
Maar...we zijn on the road, here and now, onderweg dus, samen en dat telt. Al fietsreizend laat ik mijn doel ook stilaan losser en ben vooral onderweg. Daarom is dit een vraag van onze levensweg om goed te zijn voor elkaar en de wereld wat hier in deze landen door het Boeddhisme gedragen wordt zoals bij ons het Christendom.
Dus ja, "I'm on the road to nowhere but with you".
Een persoonlijke ingeving naast zoveel andere zienswijzes over leven en dood.
Blijkbaar was ik vandaag in een muziekale en spitituele bui.
