Veel kijkplezier !
THAILAND
Een tempel onderweg met bijhorende religieuze muziek:
Een soort braderie met optreden van traditionele dansen. Ik was enige blanke (en dan nog met camera en fiets tegen de muur). Er werden voedsel en bloemen geofferd. Toen ik een bloem van de grond wou oprapen voor op de fiets werd me spontaan een bloemenkrans aangeboden waar ik dagen mee rondgereden heb.
Een Thai geeft uitleg over lokaal bier (zo dacht ik toch). Een toevallige ontmoeting langs de weg met 4 gasten die een pintje aan het drinken waren. Ze spraken géén woord Engels maar toch was het gezellig.
Die ochtend in de vroegte, voor dag en dauw vertrokken, met deze sfeerbeelden:
Een boeddhistisch klooster waar ik gratis mocht eten en overnachten. 's Morgens ontbijt met gezangen, de "abt" die alles in het oog hield en hier en daar wat commentaar gaf.
Na mijn vertrek een school onderweg. Wat een verschil met onze scholen! Toen de kinderen in rij naar hun lokalen liepen passeerden ze mij en gaven mij een voor een een een groet met gevouwen handen. Grappig hoe de kinderen van groot naar klein gerangschikt zijn. Het turnen verloopt wat nonchalanter.
Een kind speelt met een ballon aan een draad en grootvader moedigt hem aan, heel mooi om te zien en woordeloos mee te maken:
Een boeddhistisch priester die een moeder en kind zegent met royaal veel water. Hier word je nat gezegend met een gift nadien. Gelukkig is het hier zo warm en droog dat alles dedalijk opdroogt.
Touwtje springen terwijl de avond stilaan valt:
CAMBODJA:
Een "begrafenistent" langs de weg met luide "muziek, teksten en gezang" waar ik 's morgens rond 4u door wakker van werd in mijn hotelkamer. Ik vermoedde socialistische socialistische stichtende speeches maar het bleek een gewoonte te zijn na overlijden van iemand. Een arm iemand liet zich 1 dag horen, een begoede 3 dagen. En wij maar klagen en zagen over een beetje buurtlawaai:
Even meefietsen met camera in de hand:
Afstanden zijn soms met de fiets te groot. Een oudere Cambodjaan heeft na wat hand- en voetgebaren een pick-up voor mij staande gehouden. Met nog 2 mannen en mijn fiets in de achterbak tegen een razende vaart tot Siem Reap waar de beroemde Angkortempels liggen. Rijd u even mee:
Een streepje toevallige muziek aan een kraampje:
Mijn voeten werden hier medisch gezuiverd door bijtende zuigende visjes, u allen bekend. Kriebelt enorm in het begin maar went na een tijd. Ik hoop voor de vissen hetzelfde want na een hele dag fietsen... 2 Australische vrouwen hebben mij gefilmd, hun hotel aangeraden waarna we nog een toffe avond hadden in een vegetarisch restaurant:
Op weg naar dit hotel zicht op de blijkbaar nationale sport van Cambodja: volleybal!
Een plaatselijke overdekte markt waar je ALLES kon kopen, op elkaar gedrukt langs nauwe paadjes. Hier werden vlees, vis en andere voedingswaren ter plaatse verwerkt en verkocht:
Op het beroemde Angkordomein deze Khmermuzikanten die speelden ten voordele van de slachtoffers van de landmijnen. Merk op de man met het belletje die een wel erg sobere inbreng had in dit muzikaal gebeuren en dit een ganse dag lang:
Dit vond ik een zeer vreemd natuurlijk geluid in de wouden rond Angkor: kevers? De bosgeest?
Met de speedboot vanuit Siem Reap naar Phnom Penh: 450 km, fiets op het dek.
De grote Aziatische steden vervelen me snel dus dadelijk de rivier over met een ferry waaarbij de Cambodjaanse vrouwen zich verbaal niet onbetuigd laten:
Een klas met zeer vlijtige leerlingen die teksten woordelijk skanderen:
VIETNAM
Net over de grens een bushalte met een gokkaartspel in afwachting van het vertrek:
Phnom Penh: een stad barstensvol moto's en gelukkig weinig auto's waardoor alles bleef draaien zonder noemenswaardige files:
Een rond punt: druk, druk, druk. En ik daar met mijn fiets door zonder kleerscheuren:
Een maffe helm, ik weet het, maar met een vrouw als motorijder is dit te verklaren. Rijd u even mee:
Een muziekje uit een huis onderweg:
Dit moet wel het meest maffe filmpje zijn uit mijn collectie: een Vietnamese kapper die me net voor de grens met Laos even mocht scheren. Hij gaf geen prijs te kennen en heeft me 5 soorten behandelingen doen ondergaan: baard, neus, voorhoofd, gezichtspeeling, oren van buiten ontharen, oren van binnen proper maken (zie foto)... Toen hij onder mijn T-shirt door mijn rug begon te ontharen hield ik hem tegen om af te rekenen: 5$ wat voor hun veel geld is. Ondertussen loeiharde muziek vandaar zijn grijns:
LAOS:
Een gunstige wind stuwde mij de boeddhistische kant uit. 2 dagen rugwind door het mooie, arme en vriendelijke Laos: "the answer my friend, is blowing in the wind":
Zo worden dus hier de prachtige gewaden geweven, veel kunde en geduld. Kijk naar haar rustig glimlach en kalmte. Ondertussen hoor je mij ສະບາຍດີ of Sabaidi (Hallo) zeggen tegen de kinderen.
Een jongetje met een speeltje en een vlieger aan een paal met draad die eindeloos voortzweeft. De wind brengt me blijkbaar in een spirituele mood. Als ik het manneke aanspreek loopt hij verlegen weg.
Een gebedsplaats waar de wind deel uitmaakt van het spirituele. Geen mens te bespeuren. De boeddhisten laten je betijen en daardoor open intens ervaren. Opnieuw zie je hoe de wind vaandels en wimpels beroert door de open gebedsruimte.
De "brousse" van Laos: 100 km via afgelegen onverharde wegen met prachtige beelden en mooie ontmoetingen. Mensen kijken verwonderd op en groeten de vreemdeling. Nu is het droog seizoen maar tijdens de natte zomers is hier water in overvloed vandaar ook de paalwoningen.
Een plaatselijke "processie" met voorop de boeddhistische monniken. Mensen doen teken en nodigen mij uit om mee te lopen. Iedereen heeft geldbriefjes aan een halm bevestigd die dan even later verzameld worden als gift.
Als vreemde eend in de bijt (zeker met mijn fiets) had ik heel wat bekijks en schaarde een groepje wat verlegen jongens zich rond mij met verwonderende ogen:
En dan even verderop "Let's have a party". Ik passeerde, stopte en kreeg onmiddellijk een biertje toegestopt. De mannen hadden plezier en vonden het filmen tof:
Een ander geluid: oude vrouwelijke boeddhistische monniken die chanten in een tempel, freel en mooi:
Bangkok heeft dure commerciële centra met enorme videoschermen waarbij deze te zien was vanuit de skytrain. Wat maffe groteske reclame van megashoppingcentra zoals hier Siam ons allemaal wil inprenten: het gevoel dat je inspirerend en revolutionair bent als je hier je geld laat rollen. Wat een tegenstelling met het echte leven!
