Vandaag dus. Deze klus is normaal redelijk vlot geklaard maar nu viel een en ander tegen. Ik had een reserveband bij, heb die gemonteerd en trachten op te pompen wat niet lukte. Waar lag de oorzaak? Na lang zoeken was de oorzaak de "nieuwe reserveband" die stuk bleek te zijn. Waarschijnlijk een lekke band van een vorige reis.
Band plakken dus. Snel, snel want de tijd drong (vlucht). Alles leek ok maar toen bleek dat het plakwerk niet perfect gedaan was. Laatste reserveband gemonteerd. Ok, band bleef hard. Vertrekkensklaar: bleek dat ik het achterste tandwiel niet goed in de ketting gelegd had. Opnieuw wiel demonteren en juist inleggen. Ik had 2u over om naar de luchthaven te rijden (6 km), fiets te demonteren/inpakken, inchecken, douane, boarding). Nipt dus. Mijn handen zijn 3x grondig gewassen door al het smeer. Bandje plakken is dus soms geen sinecure. Enfin, eind goed al goed ! (PS: dit uitgebreid verslag is mogelijk gemaakt door de laaaange vlucht van 11u).
Hier zie je wat de hele reis en vooral 100 km "brousse" in Laos veroorzaakt heeft: versleten buitenband. Dit geeft dan ook meer kans op lekkages.
Een doorgang in de luchthaven van Bangkok: vreemd, klinisch, clean, helder-hard.
Een waaier van karretjes
Een van de vele luchthavenhallen: ultramodern
En dan, Thailand, Marleen had meer dan gelijk dat dit een bijzonder land is met een nog bijzondere bevolking. Zoals Laos, zal ik Thailand ook een mooie plaats in mijn hart geven. Tot de laatste uren in de nochtans reuzeluchthaven blijven ze geven, dienen, geduldig zijn, groeten (gevouwen hand tegen het hart met buiging) en toch ook correct, juist, professioneel. Je betaalt meestal de Thai-prijzen terwijl ik in Vietnam telkens onbehoorlijke bedragen moest betalen voor dagelijkse aankopen.
Ik ben er zeker van dat het Boeddhisme hier de basis voor is. Indien je dit doorleeft en toepast van generatie op generatie dan heeft dit een "zaligmakend" effect op je gedachten, gevoelens en gedrag. Kernwoorden zijn: echtheid, nederigheid, dienstbaarheid, volle open aandacht, verlangen is lijden, heden boven toekomst en verleden, respect voor anders zijn, wij zijn in se allen gelijk, leven en dood, de Boeddhanatuur... Vandaar ook de ontwapende glimlach die je overal in het land ziet en je zachtmoedig en gelukkig maakt. Ontroerend. Uitzonderingen zijn er altijd maar meestal is het zo.
"Snel, proef alles wat er is, verslind
ga diep, wees hard, bedroefd en teder
brul en beef van kracht en van genot
mijn lusten zijn ook van jou, en ook mijn kracht,
betover en strooi kwistig met je ziel
wees de gulle zwaaien van een zaaier,
een waterval van korrels graan,
een lichtfontein van gouden munten -
wees vol zoals een zware uier,
wees fel als harde middagzon
en zied van woede, bal je vuisten
tot je aders zwellen in je hals,
en laat je roeren als een hart,
raak ontroerd als een jong meisje,
wees wijdopen, dun van huid,
in het wonderlijk schijnsel"
Tot hier, lieve volgers, mijn relaas van een voor mij indrukwekkende tocht die mij diep geraakt heeft. Ik vond het fijn om dit met jullie te delen en ben dankbaar voor de talrijke reacties. Voor mij was het hernemen van de foto's met beschrijvende tekst op de blog ook een mooie kans om 's avonds elke fietsdag opnieuw te beleven zodat ik eigenlijk twee maal heb kunnen reizen samen met jullie,
Thai:Kapoenkap ! ขอบคุณ
Dank !
Paul
PS: ik heb nog een heel aantal korte boeiende filmfragmenten die ik de volgende dagen vanuit mijn bureau op het net ga zetten (betere uploadsnelheid) en verder ga ik de reisroute op animamaps (Google) zetten zoals bij de Frankrijkreis.
