De enorme luchthaven van Bangkok en de autowegen die ik weer moet nemen om eruit te geraken.
Deze arme oude vrouw had als job constant voor een firma met een reclamevlag te wuiven naar de voorbij razende wagens.
De skytrein naar het centrum want de afstanden zijn hier erg groot in deze metropool van 15 miljoen bewoners.
En dan plots een grote en chicque winkelbuurt.
Bizar: religie en commerce naast elkaar.
Dit vond ik een zeer slinkse verleidelijke en uitgekookte reclame van je weet wel. Let maar eens op alle details.
En toch slagen die Thai erin om in al dat gewoel, lawaai en stank hun eetkraampjes draaiend te houden.
Een immense overdekte en gloednieuwe winkelmall.
Een bizar zicht op een vrouw die ligt te stomen (haar handtas veilig op de buik).
Het consumptieleven wordt gesofisticeerder en zoeter (zoals bij ons).
Apple toont hier zijn exclusiviteit door de deur bijna op een kier te zetten zodat je al blij mag zijn dat je binnen mag. Slim bekeken.
Hier is het niet alleen "shop till you drop" maar ook wat entertainment. Nu staan we zelf in de zoo wat ik eigenlijk al wist. Zucht... de puurheid van het platteland is hier ver te zoeken.
Een gitaartje kopen?
Een camera of lens nodig?
Je wordt er nog helemaal Zen van.
En deze toestand 7 verdiepingen hoog in verschillende blokken. Ik was de weg kwijt (echt waar) en ben aan een dame in een centrale desk hulp gaan vragen.
Dit was volgens mij de enige fietsstalling van dit hele complex.
Druk, druk, druk met de skytrein er nog eens boven.
Het koninklijk paleis.
Deze straatmaaltijd smaakte (de flash maakt het wat flets). Ik kon zoveel als ik wou van de salade nemen en dit alles voor 20 Bath (0,5€)
Massa's bloemen
En dan heb ik heel wat tijd moeten steken in het zoeken van de "red light district". Zeker 5x de weg gevraagd naar je weet wel waar en uiteindelijk heb ik een en ander gevonden. Wel, het viel enigzins tegen want ik vermoed dat Thailand erg streng is geworden qua kleding, dus geen naakt te zien of vitrines. Wel overal dames van plezier op de typische minikrukjes en in de typische minirokjes.
De dames die dan binnen op je wachten worden zelfs "gepresenteerd" op brave geplastifieerde voorbeeldkaarten met geklede vrouwen. Welke boetes op naakt zouden hier zijn?
Grappig is dat deze 2 dames niet gefotgrafeerd wilden worden en zich met deze kaarten bedekten. Al mijn gefotografeer gaf wel enig gemor dus ben ik maar stilletjes en braaf weggegaan.
Het is wel erg spijtig dat wij Thailand associëren met de "sexbusiness" want dit is slechts een 1000ste deel van het geheel. Thai zijn zo'n lieve behulpzame mensen die je altijd uit de nood helpen. Ik kreeg de laatste kilometers van mijn tocht (bijna aan het hotel) platte band (de 1ste maal!) en ik had geen pomp bij. Zie hier het resultaat! Veel respect voor dit land en zijn bevolking!
