En dan opeens.... een boeddhistische gemeenschap en overnachting

 

Tegen valavond net voor de stad waar ik zou gaan overnachten liet ik mij leiden door interesse en nieuwsgierigheid en reed een klein boeddhistisch centrum in. Dit waren de eerste beelden: de overste in een zetel, 2 leerlingen een wagen aan het poetsen.

 

Een zeer warm onthaal met gelukkig iemand die Engels sprak. Op de kleine binnenplaats kreeg ik koffie en een avondmaal met de voor hun vanzelfsprekende uitnodiging om meerdere dagen te blijven , gratis.

Dit werd mijn gastenverblijf. Ik was al heel wat gewoon maar dit was toch weer anders.

  Schoonheid in zijn eenvoud en ontspanning. Zij voelde zich hier echt gelukkig.

 

Gastenkamers voor groepen.

Een open keuken, zoals je ziet, met kippen die de rest van de salade komen opeten.

 

Hier toonde ik mijn reisblog met voor hun natuurlijk veel bekende plaatjes. De jongetjes zijn boeddhistische leerlingen.

 

Een tempel in opbouw

Een uitschuifbaar muskietennet, handig en veilig (minder risico voor malaria)

Toilet en douche op de oude wijze: koud water, een plastiek bakje. Als je even je tegenzin opzij schuift valt dit best mee. Wij zijn soms te verwend en overdreven hygiënisch. Daarbij kan dit ook heel proper zijn.

 Fiets en hutje 

Slapen op zijn Thais Boeddhistisch: een hard matje, een rolkussen en een muskietennet (na de foto geplaatst). Je zou denken: zo hard, dat slaapt niet maar toch ging het. 

Weer een stevig ontbijt. Alles wordt hier in zakjes bewaard die je dan net voor het eten opent. Geen brood dus maar lauwwarm lekker middageten. De monniken aten 's morgens als een keizer, 's middags als een koning en 's avonds NIETS.



De mannen, vrouwen en leerlingen apart

Dit zijn de hutjes van de vaste bewoners.

Dit was een enorm boeiende ervaring zo ver van onze realiteit maar misschien erg dicht bij het leven.